කැඩපත

අනුන් ගැන නොව ,තමන් හඳුනා ගැනීමට.

කැඩපත

අනුන් ගැන නොව ,තමන් හඳුනා ගැනීමට.

Sunday 24 November 2013

අහිමි මුත් ඔබ



ඔබ හමුවූයේ
අහම්ඹෙන්මුත්
එය අහඹුවක් නොවන්නට ඇති......
මේ භවේ හමුවුනත් මෙලෙසින්
සසරෙ අපි ආදරෙන් ඉන්නැති
පළමු දැකුමෙදි නුහුරුමුත් නුඹ
      හුරුයි දැනුනේ එම නිසා වෙන්නැති.......
පෙර භවයකදි ඔබට දුක් දී
ඔබ අතැර මා දුරක යන්නැති

මේ භවේ මා හට කඳුළු දී 
   ඔබ දුරක ගියෙ ඒ නිසා වෙන්නැති.....
ආදරේ මගෙ සිතෙහි රඳවා
           එනතුරා ඔබ මගබලන්නෙමි.........
-Anonymous author-









Wednesday 20 November 2013

මේ ගහ යට









හිරු මඬළෙන් සැඟවී සිට
සිසිල දුන්නු මේ ගහ යට
හමු වූවා මතකද අප
ඉඩක් තිබුණු හැම දිනකම


      නුඹේ ළපටි බොළඳ කථා
      සිත සැනසූ මිහිරි සිනා
      අතිනත් පටළා සැමඳා
      මුකුළු කළා මේ ගහ යට


           අදින් පසුව මා නෝඒවි
           ඔබ මේ දෙස බලා යාවි
           සෙවණ දෙන්න කෙනෙක් නැතයි
           
මේ ගස හෙට දින හඬාවි 


                    අපෙ ආදර කථා පුවතෙ
                    තිතක් නෑර හැම දෙයක්ම
                    දැනන් හිටියා මේ මහ ගස
                    අන් සැමටම වඩා හොදට


                             අප දෙදෙනගෙ වෙන් වීමට
                             කෙළෙස එකඟ වන්නද මෙය
                             දැනන් හිටිය එයත් හොඳට
                              මං ගොඩක් නුඹට ආදරෙ කළවග



                                    කථා කරන්නට හැකිනම්
                                        හඬා කියයි මෙගස නුඹට
                                        දාල යන්න එපා කියල
                                        මෙතරම් පෙම් කරපු මාව


                                         කුමක් කරන්නද සොඳුරිය
                                         එයත් අසරණයි මා ලෙස
                                         මටමෙන් එයටත් කිසිලෙස
                                         නවත්තන්න බෑ ඔබ අද


                                                            




Saturday 16 November 2013

ආදරය







                                                             බටහිර අහසේ කෙමෙන් කෙමන් හිරු සැඟවී යන්නාත් සමඟම සැඳෑ අඳුර කවුළු දොරින් බෝඩිම් කාමරය තුළට ඇතුළු වන්නට විය. පෙරළමින් සිටි පොතෙහි අකුරු අපැහැදිලි වූ නිසාදෝ විදුලි පහන දැල්වීමට මට සිත් දුනි. නමුත් බිත්තිය ළඟට යෑමට තිබූ කම්මැලිකම නිසාදෝ අඳුරේම තව ටික වේලාවක් සිටීම සුදුසුයැයි මට සිතුණි. කියවමින් සිටි පොත පැත්තකට දැමූ මා කවුළුව වසා දමා ඇඳ උඩට ගොඩ උනෙමි.
                                                             ඇඳ උඩට ගොඩ වූ මාගේ සිතට නොයෙකුත් සිතුවිලි ගලාගෙන එන්නට විය. ඒ සියල්ලම යටපත් කරගෙන හදවතට දැනුනු අමුතුම හැඟීම පාළුව හෝ තනිකම විය යුතුයැයි මට සිතුණි. හුදකලාව , විරහව , සංවේගය මේ සියල්ලම එකම දම්වැලක පුරුක් වැනියැයි මට සිතේ. මේ සිතුවිලි අතරේම ඇසට ගොම්මන් අඳුරද හුරු වූ විට තවත් අමුතුම ආකාරයේ සංවේදනයක් හදවතට දැනෙයි. බෝඩිම් කාමරයේ බිත්ති හතරට සිරවී සිටින මට පාළුව තනිකම මැකීමට කෙනෙක් සිටියානම් හොඳයැයි අනන්තවත් සිතී ඇත. එසේනම් මට ඇය සමඟ දවස පුරාම sms කර කර සිටිය හැකිවනු ඇත. අනිත් අය මෙන් නිතර නිතර ඇය සමඟ කථා කිරීමට හැකිවනු ඇත. ඇත්තටම එවිට පාළුවක් නොදැනෙනු ඇත.
                                                             ඇත්තටම මේ කියන තරම් ආදරය සුන්දරද ? නැතිනම් මේ සියල්ලම මවාපෑමක් පමණක්ද? ආදරය මෙතරම් සුන්දරනම් ලොව මේ තරම් විරහ ගීත බිහිනොවනු ඇත. හැම ආදර කථාවකම අවසානය කඳුළක්ද? නැතහොත් සිනහවක්ද? විවිධාකාර වූ ප්‍රශ්න මගේ හිතට ගලා එන්නට විය. ගඟක ගැඹුර කිසි දිනක ගොඩ සිට නිමානය කල නොහැකිය. ඒ සඳහා ගඟට බැස බැලිය යුතුමය. ගංඟාවක් මතුපිට ඇති සම ජල ස්කන්ධයක් සේ අපට දර්ශනය වුවද එය පතුලේ බොහෝ ගල්පර ,ආවාට , ආගාධ සැඟවී තිබිය හැක. ආදරයද එලෙසම විය යුතුය.
                                                               ඉතින් ආදරය කරන්නේ කෙලෙසද? ඒ සඳහා ප්‍රථමයෙනම ආදරය කිරීමට කෙනෙක් තෝරාගත යුතුය. ඒ කෙලෙසද ? අපේ ඇඟ තුළ හදවත හා මොළය ඇතුලට වන්නට පිහිටා ඇති නිසාදෝ හැම දේකටම ඉස්සර වන්නේ ඇසයි. එනිසා ගැහණියකගේ වුවද මුලින්ම අප සිත ඇදී යන්නේ ඇයගේ රූපයටයි. ආදරය කිරීමටනම් ගැහැනියක් ලස්සන විය යුතුමද ? මම එසේ නොසිතමි. එදිනෙදා ජීවිතයේ පාරතොටේදී අපට බොහෝමයක් ගැහැනුන් මුනගැසෙයි. නමුත් රත්‍රී නින්දට යන මොහොත වනවිට මේ සියල්ලම අපේ මතකයට නගාගතහැකිවේද? මටනම් නොහැකිය. ඇත්තටම කෙනෙක් ගැන මතකයක් අප සිතේ රැඳීමටනම් යම්කිසි විශේෂයක් ඔහු හෝ ඇය තුළ තිබිය යුතුය. එය කෙනෙකුගේ දුර්වලතාවයක් , දස්කමක් නැතහොත් ඔහුගේ ගොන් වැඩක් විය හැකිය. නැත්නම් ඔහු හෝ ඇය කෙරෙහි පෙර ආත්මයක බැඳීමක් තිබිය යුතුය.
                                                             නමුත් මේ සියල්ලකටම අප යම් කෙනෙකු දිහා බොහෝ වේලා අධ්‍යයනය කළ යුතුය. නමුත් ගැහැණියකගේ මේ සියල්ලටම වඩා අප මතකයෙහි රැඳීමට හේතුවන කාරණයක් ඇත එනම් ඇයගේ ලස්සනයි. ගැහැනියක් ලස්සන වෙයි නම් අපට බොහෝ කාලයක් ඇයව මතක සිටියි. නමුත් ගැහැනියක් සුන්දර වන්නේ මතුපිටින් පෙනෙන ලස්සන නිසාම පමණද?
                                                        එය එසේ විය නොහැකිය , ගැහැනියක් ලස්සන වන්නේ බාහිරින් පමණක් නොවෙයි ඇය හදවතින්ද ලස්සන ගැහැනියක් විය යුතුය. ගැහනියක් කෙතරම් ලස්සන වුවත් ඇය අකාරුණිකනම් , ආත්මාර්ථකාමීනම් ඇය සමඟ ජීවත් විය හැකිද? බාහිර ලස්සන වූ කලී හුදෙක් තාවකාලික දෙයක් පමණ්කි. එය අවුරුදු දහයකටත් වඩා අඩු කුඩා කාලයකට සීමා වන්නකි. අන් සියල්ලම මෙන්ම බාහිර ලස්සනද වෙනස්වෙයි ලස්සන අවලස්සන වීමට ගතවන්නේ ඉතා කුඩා කාලයකි.නමුත් අභ්‍යන්තර ලස්සන සදාකාලිකවෙයි. එය අපගේ ජීවිත කාලය පුරාම පවතින අතර කිසිදිනකත් මහළු නොවෙයි.
                                                           නමුත් බාහිර මෙන්ම අභ්‍යන්තර ලස්සනින්ද හෙබි ගැහැනුන්  අද සමාජයේ සිටීද? සිටිනවා ඇත නමුත් සෙවීම ඉතා අපහසුය. මන්දයත් අභ්‍යන්තර ලස්සන අපට මතුපිටින් බලා තීරණ්ය කළ නොහැකි වීමයි. සමහරවිට කෙනෙකු හඳුනාගැනීමට මුළු ජීවිත කාළයම වැයවනු ඇත. අද සමාජය වාණිජකරණයට ලක් වූ එකකි. හැමදේම මෙන්ම ආදරයද මුදලට විකිණී ඇත. ටොෆි , චොක්ලට් , මාල , මුදු ආදරය වී ඇත. අද බොහෝ තරුණියන් ආදරය මනින්නේ මේවාගෙනි. නමුත ආදරය කිසිදිනල මුදල් වලින් මැනිය නොහැකියැයි මට සිතේ.
                                                          ආදරය කිරීමත් හිතපු තරම් ලේසි නැත. ආදරය කිරීම නම් කෙසේ හෝ කළ හැකිය ටොෆි  , චොකලට්ද මිලදීගතහැකිය නමුත් ආදරය කිරීමට හොද කෙල්ලෙක් සොයාගන්නේ කෙසේද? එය ඉතාමත් අපහසු කාර්යකි. හොඳයි කෙසේ හෝ හොඳ කෙල්ලෙක් සොයාගත්තායැයි සිතමු ඇය මට කැමති වේද? තවත් ප්‍රශ්නයකි. "අම්මෝ ආදරය කරන එකත් මහ පණ යන වැඩක්නෙ" විටෙක මට සිතේ. "මචං මොකද කළුවරේ උඹ නිදිද?" නොදැනීම බොහෝ වේලා ගතවී ඇත. "අහ්හ් ආ නෑ නෑ බන්   ඔන්න ඔය ලයිට් එක දාපන්"





Monday 11 November 2013

මායාකාරී






                       සිතුවමක් වුවද වර්ණවත් වූ පමණින්ම ලස්සන නොවෙයි. එහි රේඛා , හැඩතල එක් වී ඇති ආකාරය ආකර්ෂණීයනම් කළු සුදු සිතුවමක් වුවද ඉතාමත් දැකුම්කළු වෙයි. ගැහැණියකට වුවද එය එසේමය. මතුපිටින් දකින ලස්සන පමණක් නොව , ඇයගේ අභ්‍යන්තර ලස්සනද ගැහැණියකගේ ආකර්ෂණීය භව කෙරෙහි කෙලින්ම බලපායි.                                                     ඇයද මේ කියන්නාවූ  අභ්‍යන්තර හා බාහිර යන ලස්සන දෙකෙන්ම හෙබි තැනැත්තියක්යැයි මට සිතේ. ඇය හරිම හුරතල් විසේකාර පෙම්වතියකි. ඇය හමුවීම යනු මා සිනහ සාගරයක ගිලෙන අවස්ථාවකි. ඈ මා සතු කර ගැනීමට මා නොගත් උත්සාහයක් නැත. ඈ ජීවත් වූයේ මාගේ නගරයෙන් පැය කිහිපයක පමණ දුරය. එනිසා ඇය වෙනුවෙන් මට බොහෝ දුර ගමන් කිරීමට සිදු විය.

                            ඇය මට ප්‍රථමයෙන්ම හමු වූයේ සාමාන්‍යපෙළ විභාගයෙන් පසු ඉංග්‍රීසි පාඨමාලාවක් හැදෑරීමට ගිය අවස්ථවේදීය. දුටු පළමු දිනයේදීම මාගේ නෙත් සිත් පැහැරගැනීමට ඇය සමත් වූවාය. ඹ්නෑම කොල්ලෙක් එක් වරක් දුටු පමණින් නැවතත් හැරී බලන තරම් වූ අපූරු රූ සපුවක් ඇය සතු වූවාය. පංති ගිය කාළය තුළදී ඇයට යම් පමණකින් ලං වීමට මට හැකියාව ලැබුනද එය ආදරයකට පෙරලා ගැනීමට තරම් කාලය ප්‍රමාණවත් නොවුණි. කෙමෙන් කෙමෙන් ගෙවී ගිය කාළය අප දෙදෙනාටම උසස්පෙළ පන්තිය සඳහා ආරාධනා කරනු ලැබීය. ඇය ඒ සඳහා වාණිජ විෂය තෝරාගත් අතර මා තෝරාගත්තේ ගණිතයයි.

                                            
                                                       
                                                       නමුත් මගේ හිතේ උපන් ආදරය යටපත් කිරීමට හැකියාවක් මට නොවීය. පාසල් අඳුමින් සැරසී එන මම සමහර දින වලට බෑගයෙ දමාගෙන එන colour kit  එක අසළ පිහිටි යාළුවෙකුගේ ගෙදරට ගොස් මාරු කරගෙන හොරෙන්ම ඇය බැලීමට යන්නෙමි. කෙසේ හෝ සෑහේන කාළයක් උතසාහ කිරීමෙන් අනතුරුව ඇය මගේ කරගැනීමට මට හැකියාව ලැබුණි. ඇත්තටම ඇය මට කැමති වූ දිනය එදා මෙදා තුර ජීවිතයේ මා වැඩියෙන්ම සතුටු වූ දිනයයි. " මමත් ඔයාට ගොඩක් ආදරෙයි " ඒ මාගේ ජීවිතය තුළ අසා ඇති සුන්දරම වඳන් පෙළයි.
                                                      ඇය මගේ ජීවිතයේ අළුත් පිටුවක් පෙර්ලුවාදෝයි මට සිතේ. ඇය දුටු දින සිට මගේ සිතේ හටගත් ආදරය වැඩිවූවා මිස අඩුවක්නම් සිදු නොවුණි. ඇයගේ කටහඬ ඇසීමට , ඇය හමුවීමට , ඇයව දැකීමට මම බෙහෙවින් ආශා කළෙමි. කෙතරම් දුරින් සිටියද පුලුවන් හැමවිටකම ම්ම ඇය හමුවීමට ගියෙමි. ඇයත් සමඟ සිටින විට කාළය ගතවෙනු මට නොදැනෙයි. මාගේ ජීවිතයම ඇයගේ නෙත් දෙකෙහි නතර වෙතැයි මට සිතේ. මේ ලෙසින් මගේ සිත අතරමං කිරීමට ඇය මායාකාරියක්දෝයි මට සිතුණු වාර අනන්තය. ඇය තුරුලේ ගෙවුකාළය ඇත්තටම ඉතාම සුන්දර විය.

                                               
                                     හැකි හැම වෙලාවකදීම දුරකථනයෙන් හෝ ඇයව ඇමතීම මගේ සිරිත විය. ඇයට  sms  කිරීම මාගේ දෛනික රාජකාරියක් විය. ඇත්තටම මගේ සිතට සතුට ගෙනාවේ ඇයයි. ඔව් මට ජීවිතය කියා දුන්නේ ඇයයි. ඒ මගේ විසේකාර හුරුබුහුටි පෙම්වතියයි. මාගේ පුන්චි මායාකාරියයි. ආදරයේ ඇවෑමෙන් උසස් පෙළින් අප ඈත්වූවාදෝයි මට සිතේ. ඇත්තටම මට එය අවබෝධ වූයේ මා උසස්පෙළ අසමත් බව දැනගත් දිනයේය. මා පමණක් නොව ඇයද උසස්පෙළ විභාගය අසමත් වී තිබුණි. ඇත්තටම වරද ආදරයේද? නැත එසේ සිදුවිය නොහැක , දුරින් සිටි නිසා අප නිතර හමුවීමද සිදු නොවුනි. කොතැනක හෝ අපිට වැරදී ඇත්තේය.
                                                       අපි දෙදෙනාම නැවත උසස්පෙළ විභාගයට සූදානම් වීමු. නමුත් ඇය හා කථා කිරීමට හෝ sms කිරීමට මට අවකාශයක් නොතිබිණි. විභාගය අසමත්වීම හේතුවෙන් දුරකථනය රාජසන්තක වූ බව ඇය මට දන්වා තිබුණි. ඇය නැතිව මොහොතක්වත් ජීවත්විය නොහැකි වූ මට ඇය සමඟ දුරකථනයෙන හෝ කථා නොකර සිටීම කල නොහැක්කක් විය. මා එතරම්ම ඇයට ආදරය කළාය. නමුත් sms  එකකින් හෝ ඇයගේ සැපදුක් විමසීමට මට නොහැකි විය. ඉතාමත් අපහසුවෙන උවද මම ඒ කාළය ගෙවා දැමුවේ කෙසේ හෝ මෙවර උසස් පෙළ සමත්වෙමි යන අදිටනිණි.
                                                       ටික කළකට පසු ඇයගේ දුරකථනයට miss call එකක් දී බැලීමට මට සිතුණි. එය වැඩකරයි. මට දැනුනු සතුටෙහි නිම්හිම් නැතිවිය. එයින් නොනැවතුණු මම sms එකක්ද දමා බැලුවෙමි. "ඔව් අනේ class  යන්න ඕන නිසා අම්ම මට ඒක දුන්න , ඒත් අපි වෙනද වගේ text  නොකර ඉමු මේ පාර කොහොමහරි A/Ls කරගන්න ඕනනේ" ඇයගේ ඉල්ලීමට මට අකමැත්තෙන් උවද එකඟ වීමට සිදුවිය. කෙසේ වෙතත් ඇය පවසන්නේ ඇත්තය.
                                                       ටික කළකට පසු ඇයගේ නමින් account එකක් මට facebook  එකේ දැකගන්නට ලැබුණි. මා දන්නා තරමින් ඇයට facebook account එකක් නොතිබුණි. කෙසේ වෙතත් මම එයට   request එකක් දමා accept කරනලෙස දන්වා  ඇයට sms එකක්ද යැව්වෙමි. " මගේ boyfriend වැඩිය කැමති නෑ අනේ මම fb යනවට මන් එයාගෙන අහල accept කරන්නම්."ඇයගේ පිළිතුර විය. මෙය පුදුම ප්‍රශ්නයකි මගේම request එක accept කරන්න මගෙන්ම අහන්න ඕනද ? "හරි පැටියො මගෙන් ප්‍රශ්නයක් නෑ ඔයා  accept කරන්න"
"ඔයා නෙවෙයි අනේ මට වෙන  boyfriend කෙනෙක් ඉන්නව එයා ගැන අපේ ගෙදරිනුත් දන්නව." ඔව් ඇය සැබවින්ම මායාකාරියකි.



                                

                                     








Friday 1 November 2013

නොගැළපීම





                         ඇගේ ලස්සන මුහුණ දෙස ඇසිපිය නොහෙලා බලා සිටීමට මම හුඟාක් ආශා කළෙමි.ඇගේ අතින් ඇල්ලීමට , ඇයව තුරුල් කරගෙන සිටීමට මා කෙතරම් ආශා කලාද?
                           ඇත්තටම ඇය කටකාරය , හිතුවක්කාරය , දඟකාරය ඒත් අහිංසකය.කතා කිරීමට පටන්ග්ත්විට නැවතීමක් නොමැත.ඇත්තටම ඇයගේ හුරතල් වඳන් අසා සිටීමට මම හුඟාක් ආශා කළෙමි.නමුත් හිත් පිත් නැති කාලය හැමදාම අපට හරස්වෙයි."හ්ම්ම් දැන් මම යන්නද? practicle එකකුත් තියනව enter කරන්න." ඇය පවසයි. "තව ටිකාක් ඉදල යන්නකො සුදූ මට ඔයාව ආයෙමත් දකින්න ලැබෙන්නෙ තව සතියකින්නෙ" මා පවසයි. "හ්ම්ම් හැබැයි තව ටික වෙලාවයි" සෑහෙන තරම් පෙරැත්ත කිරීමෙන් පසු ඇගේ ගමන විනාඩි පහකින් හෝ දහයකින් ප්‍රමාද කිරීමට මම සමත්වෙමි. නමුත් නැවතත් ඇය හඩනගන්නීය "දැන්නම් හොදටම හවස්වෙලා මං යන්නද?" තවත් පෙරැත්ත කිරීමෙන් පලක් නොවන බව දන්නා නිසා මම ඇයට යන්නට ඉඩ හරිමි. හවස් වී ඇත්නම් ඇයව බෝඩිමට ගෙනගොස් හැරලවමි.
                        ඇත්තටම ඇය හරි අපූරු පෙම්වතියකි. මටම ගැලපෙනවායි සිතුනු වාර ගණන අනන්තය. ඇය හමුවීම පිළිබඳ සතුටින් මා නික්ම ගියද හිතේ කොනක පුන්චි දුකක් නැතුවාම නොවේ. ඒ නැවතත් ඇයව හමුවීමට සිදු වන්නේ තවත් සතියකින් බව මම දන්නා නිසාවෙනි.  ගෙදර ගිය වෙලේ සිට නැවත ඇය හමුවන දවස එනතුරු මම ඇඟිලි ගනිමින් සිටින්නෙමි. 
                      
                        කෙතරම් ළඟපාත සිටියත් අපිට නිතර හමුවන්නට බැරි හැටි. විටක මගේ හිතට විශාල දුකක් දැනෙයි. ඇයට විශ්වවිද්‍යාලයේ වැඩකටයුතු බොහෝමය. මටද එය එසේමය. මට වැඩ නැතිදාට ඇයට වැඩය, ඇය නිදහස් දවසට මට වැඩය. ඇත්තටම මෙයනම් කිනම් පවක්ද? එය කෙසේ වෙතත් වැඩ නොමැති සතියක උවද ඇය සතියකට දෙවරක් ගෙන්වා ගැනීම බොහෝ දුෂ්කර කටයුත්තකි.ඇය හරි අමුතු ගැහණියකි.   "හම්බවෙනවා වැඩි උනාමත් එච්චර ගතියක් නෑ. "විටක ඇය එසේ පවසයි. ඇය තේරුම්ගැනීම ඉතා අපහසුය. ලොව ඇති අපහසුම කර්තව්‍යය නම් මිනිසුන් තේරුම් ගැනීම යැයි පෙර විසූ නුවණැත්තන් කියා ඇත. නමුත් ගැහැණුන් තෙරුම් ගැනීම  ඊටත් වඩා දුෂ්කරයැයි මට සිතේ.
                     විටෙක ඇය සිනාසෙයි , විටෙක ඇය හඬයි.නමුත් මේ දෙකටම ගැහැණියකට හේතුවක් අවශ්‍ය නොවේ. හදවත සිනාසෙද්දී පිටතට දුක පෙන්නුවේ නැතත් හදවත හඬද්දී පිටතින් සිනහවීමට ඔවුන් සමත්ය.
                    ඇත්තටම ඇය අපූරු ගැහැණියකි වෙනත් ගැහැනුන්ගේ නුසුදුසු විලාසිතා , විච්චූරණ වලට මම ආශා නොකරමි. කොටින්ම කිව්වොත් posh කෙල්ලන් හට මම ආස  නොකළෙමි.නමුත් ගැහැණියකගෙන් මා බලාපොරොත්තු වූ සරල බව , චාම් බව ,අහිංසක බව ඇය තුළ මනාවට දක්නට ලැබුණි. ඇත්තටම ඇය වැනි පෙම්වතියක් ලැබීමට මම කෙතරම් වාසනාවන්තදැයි මට අනන්තවත් සිතී ඇත.මා ඇයටද එය පවසා ඇත.ඒ හැමවිටම ඇගෙන් ලැබෙන්නේ "මාව ඔච්චර උඩින් තියන්න එපා" යන පිළිතුරයි.

                      ඇය සමඟ ගෙවූ කාලය ඉතාම සුන්දරය. මා ජීවත් වුණා යැයි මට දැනුනේ එම කාලය තුළය. ඇත්තටම එම කාලය මගේ ජීවිතයේ සුන්දරම කාලයයි.


                          නමුත් දැන් ඇය මා දමා බොහො දුර ගොස් ඇත. ඇගේ ලස්සන මුහුණ නැවතත් දැකීමට වරම් නැත. තව දුරටත් ඇය තුරුලු කරන් ආදර වඳන් තෙපලීමට මට නොහැකිය. ඇත්තටම දැන් එම කාලය සුන්දර අතීතයක්ම පමණකි. මෙ සියල්ලම මැදින් මට ඇසෙන්නේ ඇයගේ එකම වඳන් පෙළක් පමණි."අපි දෙන්න match වෙන් නෑ අනේ අපි මේක නවත්තමු." ඇත්තටම නොගැළපීම මෙතරම්ම කුරිරුද ?